Seksueel grensoverschrijdend gedrag – Mijn verhaal

Seksueel grensoverschrijdend gedrag neemt veel vormen aan. Van opzichtige opmerkingen tot subtiele manipulatie. Bij dat laatste valt het vaak niet meteen op en zie je het pas als je terugkijkt naar de situatie. En zo van die verhalen zijn er wel meer.

We delen graag een verhaal over een gewelddadige relatie (met toestemming van de betrokkenen). Dit is dus ook een trigger warning voor seksueel grensoverschrijdend gedrag, manipulatief gedrag en agressie. Maar weet ook, er is licht aan het einde van de tunnel. Vraag om hulp bij familie, vrienden of andere hulplijnen.

Hoe het begon

Ik was 17 toen ik hem leerde kennen. Ik had nooit eerder een lief gehad en verlangde zo naar “die ene speciale persoon”. En dat ik dit ook voor iemand anders mag zijn. We leerden elkaar online kennen, en spraken na een maand sms’en en videobellen voor het eerst af. Ik voelde meteen vlinders in mijn buik. Het was eindelijk mijn tijd. Tijd voor die eerste date en alles wat volgt.

De eerste ontmoeting verliep exact zoals ik dacht dat het hoorde. Ik liep op wolken. Hij bleef die nacht ook meteen slapen. Het was mijn eerste keer, en ik was erg nerveus. Het klinkt misschien raar, maar het lukte ons niet om het condoom om te doen. Na drie keer proberen wou hij het zonder doen. Ik merkte dat hij wat gefrustreerd werd, maar dat kon ik wel begrijpen. Dus ging ik akkoord. Maar op dat moment nam ik geen ander anticonceptiemiddel.

De volgende ochtend vertrok hij terug naar huis en vertelde ik aan mijn mama wat er was gebeurd. We volgden samen goed op of ik toch niet ongewenst zwanger was, wat gelukkig niet het geval was. Los daarvan was ik zo gelukkig en verliefd! Eindelijk een jongen die om me gaf, me aantrekkelijk vond, en me op die manier zag. We maakten het al snel “officieel” en spraken bijna altijd af. Hij had een moeilijk verleden met zijn ouders, maar kon bij mij thuis terecht en voelde zich erg op zijn gemak. Tijdens de eerste weken van onze relatie liep alles goed. We waren verliefd, ik voelde me speciaal en zou alles voor hem doen. Als ik hier achteraf op terugkijk ging alles te snel. Maar ik was jong, alles was nieuw en oh zo spannend.

De eerste manipulaties

Toen de honeymoon fase voorbij was, begonnen me enkele dingen op te vallen. Hij was een echte gamer en spendeerde veel tijd achter de computer, ook als ik bij hem was. Hij had zijn eigen kot waar ik ook graag was. Ik merkte wel dat ik er niet veel kon doen zodra hij ging gamen. Ik mocht naast hem zitten en kijken. Ik kende zelf niets van gamen en voelde me soms ook overbodig. Welke meerwaarde heeft het als je samen bent maar toch niets samen doet? Als ik dit probeerde te vertellen, werd hij boos of geïrriteerd. Hij zei dan dat het zijn hobby was, en dat een goede vriendin de hobby’s van haar vriend hoort te steunen. Ik schrok erg van deze reactie. Het was helemaal niet mijn bedoeling om hem het gevoel te geven dat ik hem niet steunde, of iets tegen zijn hobby had. Ik wou gewoon graag tijd met hem doorbrengen, en niet naast hem.

Later merkte ik dat hij zich erg begon te focussen op mijn gewicht. Hij was zelf erg onzeker over zijn eigen gewicht en vond dat ik ook wel aan dat van mij mocht werken. Ik was er zelf niet echt mee bezig, al werd ik er steeds meer onzeker over omdat hij het iedere keer aanhaalde. Op sommige momenten dwong hij me zelfs op de weegschaal te staan. Het ging zo ver dat hij probeerde te controleren wat ik at. Ik zag dit niet meteen als iets negatief. Hij deed dit omdat hij om mijn gezondheid gaf.  Hij zag me graag, hij gaf om mij. Maar met de tijd werd hij hier extremer in. Ik voelde me zelfs vernederd als ik wat was bijgekomen. Als ik dan wou aangeven dat ik me er ongemakkelijk bij voelde, werd hij boos. Hij gooide dan met namen, maar speelde vooral in op mijn onzekerheden.

Ik heb in mijn jeugd nooit veel vrienden gehad. Ook tijdens onze relatie had ik niet echt een vriendengroep waarbij ik terecht kon. Hij lachte me hier soms mee uit. “Als je mij niet hebt, dan heb je niemand. Je moet blij zijn dat ik bij je wil zijn, iemand anders zou jou toch niet willen.” Ik wist dat dit niet echt “normaal” was om tegen je lief te zeggen. Maar hij had die week het erg druk gehad, hij was moe en had net een spelletje verloren. Ik had het misschien niet op die manier moeten zeggen. Dus ik kwam er niet verder op terug. In de plaats daarvan zorgde ervoor dat zo’n gesprekken zoveel mogelijk vermeden werden. Zijn gemoed was erg wisselend. Het ene moment was hij lief en attent, een half uur later was hij boos en geïrriteerd. Op zo’n momenten kon ik niets goed doen. Vaak kreeg ik een uitbrander terwijl ik niet eens wist wat ik mis had gedaan.

Hij had ook een zeer hoog libido, en vond dat het aan mij was om tegemoet te komen aan zijn noden. Ook op de momenten dat ik hier geen zin in had. Omdat ik de ruzies en discussies zoveel mogelijk wou vermijden deed ik wat hij wou. Ik herinner me nog goed de momenten dat hij boven op me lag en ik naar het plafond staarde, en hoopte dat ik even niet in mijn lichaam was. De tranen liepen dan langzaam over mijn wangen, waarna ik ze zo snel mogelijk probeerde weg te vegen. Bang voor zijn reactie moest hij ze zien.

Van kwaad naar erger

Ik herinner me die ene vrijdag dat ik bij hem bleef slapen. Ik had er enorm naar uit gekeken. We zouden naar de bioscoop gaan en er een fijne avond van maken. Toen hij me kwam ophalen gingen we eerst naar zijn kot, waarna hij begon met gamen. Ik vroeg hem na een tijdje rond hoe laat we van plan waren om naar de bioscoop te vertrekken, waarna hij kwaad werd. Ik weet niet meer wat hij tegen me riep, maar opeens haalde hij naar me uit en sloeg me in het gezicht. Daarna gooide hij met wat spullen die in de kamer lagen. Ik wist niet wat me overkwam. Ik was doodsbang.

Nadat hij wat was afgekoeld had hij er spijt van. Hij smeekte me om hem te vergeven en beloofde me dat hij het nooit meer zou doen. Hij was geïrriteerd omdat hij ruzie had gehad met zijn vader en moeder en had het op mij uitgewerkt. Ik was zo verdwaasd maar geloofde hem. Hij had het zo niet bedoeld. Hij zou het nooit meer doen. Nadien zijn we naar de bioscoop gegaan en heeft hij alles betaald, “om het goed te maken”.

Hoe hard ik ook geloofde dat het bij die ene keer zou blijven, bleek dit niet zo. Het werd een vast patroon waarin ik me gevangen voelde. Ik hield van hem, maar tegelijkertijd voelde ik me erg angstig. Ik was hyperalert voor zijn gemoedstoestand en gedragingen. Ik probeerde op alle mogelijke manieren confrontaties te voorkomen en hem tevreden te houden. Maar niets was genoeg, het eindigde steeds op dezelfde manier.

Thuis durfde ik er niet over te spreken. Ik ben altijd erg open geweest naar mijn ouders, vooral mijn mama. Ze heeft me altijd op het hart gedrukt dat “no matter what, de deur altijd voor me open staat”. Toch durfde ik het er met haar niet over te hebben. Ik schaamde me, en voelde me een slechte vriendin. Misschien was er echt iets mis met mij. Misschien had hij gelijk en kon niemand van mij houden. Thuis probeerde ik mijn angsten en spanning te verbergen, wat ik erg moeilijk vond.

Is dit het einde?

Na bijna een jaar samen te zijn maakte hij plots een einde aan onze relatie. Dat was kort nadat hij op stap was geweest met enkele medestudenten. Hij vertelde me dat hij geen gevoelens meer voor me had en we het beter uit konden maken. Ik kwam totaal uit de lucht vallen en mijn hart brak. Ik voelde me afgewezen en waardeloos. Hij zei me dat hij wel contact met me wou houden. De dagen die volgden waren moeilijk. Ik had veel verdriet en miste hem enorm. Ik hoorde af en toe wat van hem, maar hij hield me wat op een afstand.

Na een dikke week vroeg hij me of ik het erg zou vinden als hij met een ander meisje zou kussen. Dit kwetste me. Hij deed me beloven dat ik minstens 2 maanden niet op een datingsite zou kijken of zou zoeken naar een nieuwe vriend. Blijkbaar gelden dezelfde regels niet voor hem. Enkele dagen later liet hij me weten dat de nacht dat hij op stap was geweest, hij met een ander meisje geslapen had. Dit kwam extra hard binnen. Hij was dus vreemdgegaan en daarom had hij een einde gemaakt aan onze relatie. Ik was boos en was er echt klaar mee. Hoe durfde hij.

“Ik wil het goedmaken”

Er ging een tijdje voorbij toen hij me vroeg om nog een laatste gesprek met me te hebben. Ik besloot om hem die kans te geven. We gingen samen iets eten. Hij gaf aan zich enorm schuldig te voelen. Hij miste me, en besefte dat hij een fout had gemaakt. Hij werd emotioneel en moest huilen. Hij gaf om mij.

Ik wou hem troosten, dus gingen we naar zijn kot. Hij vroeg me of ik hem nog een kans wou geven. Alles zou anders zijn nu. Hij zou stoppen met gamen en als we samen waren zou al zijn aandacht naar mij gaan. Ik was naïef en gaf toe. De eerste twee weken waren ook echt anders. Hij was attent en aandachtig, maar het sprookje duurde niet lang. Hij startte weer met gamen en de woede-uitbarstingen en fysieke agressie keerden terug.

Mijn 18^de verjaardag naderde. Ik keek er echt naar uit om deze speciale dag te vieren. 2 dagen voor mijn verjaardag bleek dat hij geen plannen had gemaakt. Ik besloot dan maar om met een familielid iets te gaan doen. Toen hij hierachter kwam werd hij woedend. Hij zei dat hij gereserveerd had bij een restaurant en cadeaus had voorzien. Ik geloofde niet wat hij zei. Dus belde ik naar het restaurant toen ik terug alleen was. Er was helemaal niet gereserveerd. Hij was gewoon boos omdat ik tijd doorbracht met iemand anders, zelfs als dit familie was.

Die verjaardag ging door in mineur. Hij stuurde mij de hele dag door boze berichtjes. Zodat hij me toch nog zou zien op mijn verjaardag, bleef ik bij hem slapen. Maar dan was er plots een prijs te betalen. Ik denk dat er toen ergens een alarmbel is gaan rinkelen. Ik zag in dat dit niet langer gezond was en dat ik een manier moest vinden om uit deze relatie te stappen.

Nu is het genoeg

Met de hulp van dat familielid heb ik een einde gemaakt aan de relatie. Hij was kwaad dat ik de relatie beëindigde. Hij heeft me alle scheldwoorden die hij kon bedenken genoemd. Ik ben snel genoeg vertrokken zodat hij me niet fysiek kon aanvallen. Nadien heb ik hem op alle mogelijke manieren geblokkeerd. Alles wat ik van hem ooit had gekregen, de foto’s die ik van hem had stak ik in een doos. Jarenlang stond deze doos ergens bovenaan in mijn kledingkast. Hij heeft de dagen en weken nadien meermaals geprobeerd contact met me op te nemen. Zo ontdekte ik dat hij in de periode na onze eerste relatiebreuk met een ander meisje een relatie had. Dit was zelfs nog bezig toen wij terug een koppel waren. Het was pas enkele maanden later dat ik inzag wat me overkomen was. Dat ik in een gewelddadige relatie had gezeten waarbij er sprake was van zowel fysiek als seksueel geweld.

Tot die tijd had ik nooit begrepen hoe personen in een gewelddadige relatie ervoor kiezen om te blijven. Hoezo vertrekken ze niet gewoon? Zodra de ene de ander slaat, houdt het toch op en vertrek je. Niet dus. Nu begreep ik hoe het echt was. Hoe je steeds excuses voor je partner zoekt. Hoe je opnieuw en opnieuw de schuld bij jezelf legt en je probeert aan te passen. In de hoop de ruzies en bijhorende gevolgen te voorkomen. Hoe je eigen liefde voor die persoon en de mooie herinneringen aan toen hij wel lief was, je blik troebel maken.

Ik denk dat het 2 jaar heeft geduurd voordat ik aan mijn mama durfde vertellen wat ik met hem had doorgemaakt. Tot die tijd durfde ik zijn naam niet uit te spreken en wou ik zijn naam niet horen. Ik wou zoveel mogelijk vergeten dat hij ooit had bestaan. Ik bleef met een schaamtegevoel zitten. Hoe had ik dit ooit kunnen toelaten? Ook de nachtmerries bleven me volgen. Mijn mama was erg geschrokken. Ze had hier totaal niets van opgevangen. Ze had helemaal niets door.

De herinneringen blijven achtervolgen

In de jaren die volgden bleef een angst voor mannen/jongens die aandacht voor me hadden erg prominent. Toen ik ging studeren kwam ik meer en meer in aanraking met mannelijke aandacht. Als een jongen me tijdens het uitgaan een drankje aanbood of met me wou dansen, vluchtte ik elke keer opnieuw naar de toiletten. Om daar dan achter een gesloten deur in tranen uit te barsten.

Ik was 21 toen ik mijn huidige vriend leerde kennen. Vanaf het begin ben ik heel open geweest over de dingen die ik had meegemaakt met mijn ex. Toen we uiteindelijk de eerste keer naar bed gingen kreeg ik flashbacks. Mijn vriend vroeg me wat hij kon doen om me te helpen. Hij heeft me toen zacht vastgehouden terwijl ik huilde.

Eindelijk veilig

Het heeft lang geduurd voordat ik me volledig veilig voelde bij mijn vriend. Vooral bij hem op gemak zijn in bed was moeilijk. Hij heeft me altijd op het hart gedrukt dat hij op eender welk moment dat ik zou willen stopt. Zonder boos te worden, zonder vragen te stellen. Dit was zo verbazend voor me. Als ik er nu aan terugdenk word ik hier nog steeds emotioneel van. Zo had het altijd moeten zijn! Dankzij mijn vriend en therapie is het verhaal met mijn ex iets wat in een ver verleden lijkt te liggen. Ik blijf soms nachtmerries hebben, bepaalde geuren of dingen geven me nog steeds flashbacks. Maar ik weet dat ik veilig ben en dit niet langer mijn realiteit is.

Ik heb het er een hele tijd enorm moeilijk mee gehad dat ik mijn ex heb toegelaten mij op die manier te behandelen. Ik schaamde me en nam mezelf veel kwalijk. Het was pas in therapie dat ik kon inzien hoe hij misbruik heeft gemaakt van mijn naïviteit en onschuld. Hoe mensen zoals hij meisjes of vrouwen zoals mijn jongere zelf eruit pikken. Dat ik in dit alles geen schuld heb. Dit is me overkomen, hier heb ik niet voor gekozen. Ik heb op een bepaald moment het mijn jongere zelf ook kunnen vergeven.

Ik wou dat de persoon wie ik nu ben er had kunnen zijn voor mijn jongere zelf. Dat ik het voor dat meisje had kunnen opnemen, en haar had kunnen vertellen dat ze dit niet verdient. Dat er wel mensen zijn die haar graag zien en ze dit niet hoeft te aanvaarden. Dat kan helaas niet. Maar ik hoop dat mijn verhaal een ander kan helpen tot dit inzicht te komen. Je bent niet alleen. Er is hulp zodra je er klaar voor bent om die stap te nemen!

Dit verhaal is zeker niet het enige. Daarom willen we met Omeria meer steun bieden rond het thema en de hulplijnen hiervoor. Want die zijn er. Heb je zelf nood aan een gesprek of ben je klaar om hulp te vragen? Je kan terecht bij Punt vzw, 1712, psychologen, therapeuten en andere hulplijnen.